کتاب سلامت روان در ورزشکاران نوشتهٔ ایگن هونگ و آشوین ال. رائو و ترجمهٔ سیدمحمدکاظم واعظ موسوی و امیر داناست. دیدگاه‌های نوین و چالش‌های جدید برای مراقبان سلامت ورزشکاران در این کتاب آمده است.

درباره کتاب سلامت روان در ورزشکاران

بیماری روانی یکی از نگرانی‌های مهم در محافل ورزشی است و دلایل خوبی برای آن وجود دارد. اشتیاق امروز جامعه به ورزش بیشتر از هر زمان دیگری در طول تاریخ است و همراه با آن، آگاهی ما از زندگی ورزشکاران افزایش‌یافته است. رسانه‌های اجتماعی به ما اجازه داده‌اند تا با جزئیات زندگی روزمره ورزشکاران آشنا شویم و در بعضی مواقع آنچه می‌بینیم ما را شگفت‌زده می‌کند. پوشش رسانه‌ای، به نوبهٔ خود، سؤالاتی را در مورد خطرات نسبی بیماری روانی و نگرانی‌های مربوط به آن در جمعیت ورزشکاران ایجاد کرده است.

موانع زیادی پیش روی ورزشکاران وجود دارد و آنان امیدوارند بتوانند از خدمات سلامت روان در جوامع خود بهره‌مند شوند. نگرانی‌های مربوط به سلامت روان به‌طورمعمول امری نامطلوب تلقی می‌شود و ممکن است ورزشکاران از ترس عواقب افشای هویت شخصی در گروه‌های مختلف (مربّیان، هم‌تیمی‌ها، عوام) که برای آن‌ها مهم‌اند، تمایلی به افشای نبرد خود با بیماری روانی نداشته باشند. در موارد پیچیده، مربّیان، سرپرستان و پزشکان تیم معمولاً از نگرانی‌های مربوط به سلامت روان آگاهی ندارند و هنگام بحث در مورد چنین موضوعاتی بیشتر سکوت می‌کنند. 

کتاب سلامت روان در ورزشکاران منبع مفیدی برای کسانی است که علاقه‌مند به بررسی بیشتر این موضوع هستند.

هدف این کتاب تعامل و آموزش پزشکان ورزشی در مورد نگرانی‌های سلامت روان در جامعه ورزشی است. 

خواندن کتاب سلامت روان در ورزشکاران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به همهٔ مربیان ورزشی و ورزشکاران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب سلامت روان در ورزشکاران

«خودکشی یک مشکل شایع سلامت است که جوامع بی‌شمار و افراد مختلف را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. هر ۴۰ ثانیه یک نفر بر اثر خودکشی می‌میرد و بسیاری دیگر اقدام به خودکشی می‌کنند. جوامع ورزشی به‌هیچ‌وجه در برابر این حوادث ناگوار مصون نیستند. هنگامی‌که یک ورزشکار به دلیل خودکشی می‌میرد، احساس اجتناب‌ناپذیر فقدان، غم و غصه و غافلگیری در میان دوستان، خانواده، مربّیان، هم‌تیمی‌ها، کارکنان و جوامعی که در آن‌ها زندگی و تعامل داشته‌اند ایجاد می‌شود. متأسفانه، توضیح اینکه چرا فرد خودکشی می‌کند دشوار است. ورزشکاران به‌عنوان سالم‌ترین اعضای جوامع خود شناخته می‌شوند و آن‌ها همواره به‌عنوان الگویی از سلامتی و بهزیستی و شایسته جایگاهی رفیع در بین همسالان خود شناخته می‌شوند. بنابراین سازگاری این هویت در برابر آسیب‌پذیری در مورد نگرانی‌های سلامت روان که بسیاری از ورزشکاران تجربه می‌کنند، چالش‌برانگیز است.

گزارش‌های رسانه‌ای که این فاجعه‌ها را پوشش می‌دهد، تأثیر این فجایع را حتّی در جوامع بزرگتر گسترش داده و بزرگ‌تر می‌کند، درحالی‌که تلاش می‌کند توضیحی برای آن ارائه دهد. در سال‌های اخیر، مرگ به دلیل خودکشی در میان ورزشکاران برجسته‌ای مانند جونیور سائو (فوتبال)، دیو میرا (ایکس اسپورتس/بی ام ایکس)، وید بلاک (هاکی)، رایان فریل (بیس‌بال)، تایلر هیلینسکی (انجمن ملی ورزش‌های دانشگاهی)، مدی هولران (دوومیدانی) و جولیا آلبینی (هندبال) خودکشی را به‌عنوان نگرانی فزاینده در جوامع ورزشی نشان داده‌اند. همچنین این مرگ‌های برجسته نشان می‌دهد که هیچ ورزش، فرهنگ، جنسیت، هویت یا قومیتی از تهدید به خودکشی در امان نیست. همچنین این داستان‌ها حاکی از آن است که بسیاری از ورزشکاران در خفا با سلامت روان کشتی می‌گیرند. در برخی موارد، مبارزات آن‌ها به دلیل سوءمصرف مواد، رفتار خشونت‌آمیز، مشکلات مالی و رفتار انحرافی پدیده‌ای پیچیده می‌شود، اما در موارد دیگر، ورزشکاران در اثر خودکشی بدون توضیحات روشن می‌میرند. این مسئله باعث شده است که بسیاری از گزارش‌های رسانه‌ای رفتار خودکشی را به مشکلات ملموس، به‌ویژه آسیب مغزی نسبت دهند. به‌نوبه خود، مشارکت جوانان در ورزش‌های پربرخورد مانند فوتبال به دلیل ترس در مورد ایمنی بازیکن کاهش‌یافته است. برای اینکه بفهمیم این ارتباطات با انتساب علّی مشخص پشتیبانی شود یا خیر، باید منتظر بمانیم، اما تا آن زمان، این انتسابات بر نحوه درک خودکشی در ورزش تأثیر خواهند گذاشت.»